bankowość i finansowanie | Co do zasady

Z literalnej interpretacji przepisów Prawa bankowego i ustawy o funduszach inwestycyjnych wynika niestety odpowiedź przecząca.

Bezpieczne i efektywne wdrożenie subpartycypacji wymaga nie tylko uważnego skonstruowania umowy o subpartycypację zgodnie z prawem, ale też zastanowienia się nad jej skutkami podatkowymi.

Nowelizacja ustawy o CIT powinna zwiększyć popularność subpartycypacji w Polsce. Dotyczyć to będzie jednak zapewne wyłącznie subpartycypacji inicjowanej przez banki, bowiem nowelizacja ta odnosi się wyłącznie do subpartycypacji z ich udziałem.

Nowe rozwiązania podatkowe dla subpartycypacji, wprowadzone nowelizacją ustawy o CIT, mogą skłaniać do wykorzystywania subpartycypacji w miejsce klasycznych transakcji cesji wierzytelności. Dlatego warto porównać skutki podatkowe obu tych rozwiązań.

Weksel ucieleśnia bezwarunkowe i abstrakcyjne zobowiązanie pieniężne podmiotów na nim podpisanych. Zasady poprawnego posługiwania się nim od momentu wystawienia aż do egzekucji budzą wiele wątpliwości zarówno praktyków, jak i samej doktryny.

W praktyce obrotu szczególnie skomplikowana sytuacja powstaje w przypadku przelewu wierzytelności zabezpieczonej umową cesji na zabezpieczenie – na przykład przy portfelowej sprzedaży wierzytelności wobec sektora małych i średnich przedsiębiorstw.

Nie tak łatwo jest odróżnić ostateczne i bezwarunkowe przeniesienie wierzytelności od transakcji polegających na przeniesieniu wierzytelności w celu zabezpieczenia.

Porozumienia restrukturyzacyjne w spółkach stoją pod znakiem zapytania. Uchwała Sądu Najwyższego może spowodować, że zarządy nie będą chciały zawierać umów, które w przypadku upadłości jedynie narażą ich spółki na straty.

Faktoring jest bardzo wygodnym sposobem zabezpieczania płynności finansowej przedsiębiorstwa. Decydując się na tę metodę, trzeba jednak pamiętać o zasadach jej opodatkowania.

Obecnie istnieją przynajmniej trzy krajowe inicjatywy legislacyjne regulujące tematykę pożyczek konsumenckich. Do tego dochodzi unijna inicjatywa w zakresie tzw. odpowiedzialnego pożyczania. Tak naprawdę jednak przydałaby się zmiana mentalności.

Żeby państwa unijne mogły przeciwdziałać nieodpowiedzialnemu zadłużaniu się konsumentów (do czego zobowiązuje je prawo unijne), wszyscy kredytodawcy powinni mieć dostęp do baz danych o kredytobiorcach.

Najczęstszym zarzutem pod adresem parabanków jest ten dotyczący zbyt wysokich kosztów udzielanych pożyczek. Abstrahując od jego oceny, warto przyjrzeć się losom regulacji, które próbowały wyznaczać maksymalną wysokość tych kosztów.