Igor Hanas | Co do zasady

W ciągu ostatnich kilku miesięcy rynek gazu ziemnego w Polsce i Europie dotknęły historyczne wahania cen, a sytuacja w Ukrainie każe nam zwrócić uwagę na aspekt ciągłości dostaw gazu z zagranicy. W kontekście zapewnienia bezpieczeństwa dostaw gazu do odbiorców końcowych zwracamy uwagę na potencjalną możliwość wprowadzenia ograniczeń w poborze gazu ziemnego.

W ostatnich miesiącach sektor wiatrowy obserwuje rozwój prac nad projektem nowelizacji ustawy o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych (czyli tzw. ustawy 10H) oraz niektórych innych ustaw. To mocno wyczekiwany przez branżę dokument, z uwagi na rygorystyczną i ciągle obowiązującą tzw. „zasadę 10H”. Projekt ustawy ma trafić do Sejmu w I kwartale 2022 r., ale znana jest już jego pierwsza wersja przygotowana przez Ministerstwo Rozwoju i Technologii.

7 grudnia 2021 r. została oficjalnie ogłoszona przyjęta przez rząd Polska Strategia Wodorowa do roku 2030 z perspektywą do roku 2040. Należy przyznać, że moment jej ogłoszenia wypadł w doskonałym momencie – dużych zawirowań cenowych na rynku gazu ziemnego w Europie i coraz większych wątpliwości, czy gaz naturalny (którego Europa ma za mało) jest aby nadal rozsądnym paliwem przejściowym w dekarbonizacji gospodarki.

1 grudnia 2021 r. opublikowano długo wyczekiwane rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie oceny wniosków w postępowaniu rozstrzygającym ustalające kryteria, według których oceniane będą wnioski o przyznanie pozwolenia na wznoszenie sztucznych wysp. Inwestorzy, którzy uzyskają te pozwolenia, będą mogli uczestniczyć w przyszłych aukcjach dla morskich farm wiatrowych.

25 czerwca Prezes URE ogłosił wyniki aukcji na sprzedaż energii ze źródeł odnawialnych, które odbyły się na przełomie maja i czerwca 2021. Inaczej niż w ubiegłych latach, jednego dnia ukazały się wyniki wszystkich aukcji ogłoszonych w 2021 r.

11 lutego 2021 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 stycznia 2021 r. w sprawie przeszkód lotniczych, powierzchni ograniczających przeszkody oraz urządzeń o charakterze niebezpiecznym. Zastąpiły one w zakresie sposobu zgłaszania oraz oznakowania przeszkód lotniczych rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 25 czerwca 2003 r. w sprawie sposobu zgłaszania oraz oznakowania przeszkód lotniczych. Czy pod rządami nowych przepisów nadal trzeba znakować elektrownie wiatrowe? Jeżeli tak, kto i jak powinien je oznakować? A także – co równie istotne – czy i kiedy trzeba dostosować dotychczasowe oznakowanie do obowiązujących przepisów?

Finansowany z budżetu państwa program Mój Prąd, dofinansowujący domowe instalacje fotowoltaiczne, w ciągu dwóch lat przyczynił się do zainstalowania ponad 220 tysięcy domowych instalacji PV. Dzięki niemu instalacja nowych mocy w źródłach fotowoltaicznych na terenie Polski gwałtownie przyspieszyła, osiągając 4,1 GW w marcu 2021 r. (na koniec 2018 r. było to jedynie 557 MW). Podobny wzrost może wkrótce dotyczyć instalacji ładowania samochodów elektrycznych, gdyż zgodnie z zapowiedziami Ministerstwa Klimatu i Środowiska od lipca 2021 r. również właściciele indywidualnych ładowarek będą mogli uzyskać dofinansowanie z Programu.

16 lutego 2021 r. Ministerstwo Klimatu i Środowiska przedstawiło do konsultacji publicznych projekt Rozporządzenia w sprawie ceny maksymalnej za energię elektryczną wytworzoną w morskiej farmie wiatrowej i wprowadzoną do sieci w złotych za 1 MWh, będącej podstawą rozliczenia prawa do pokrycia ujemnego salda. Kwotę tą określono na poziomie 301,5 zł/MWh (approx. 67 EUR/MWh). Oznacza ona, że właśnie taka będzie maksymalna wysokość wsparcia przez państwo polskie farm wiatrowych budowanych na polskim obszarze Morza Bałtyckiego, która zostanie udzielona w ciągu najbliższych 4 miesięcy.

14 i 18 grudnia Prezes URE ogłosił ostatnie w tym roku wyniki aukcji na sprzedaż energii ze źródeł odnawialnych dla nowych instalacji fotowoltaicznych i elektrowni wiatrowych na lądzie o całkowitej mocy zainstalowanej do 1 MW i powyżej 1 MW, które odbyły się odpowiednio 26 listopada i 3 grudnia 2020 r.