Żywność
Żywność stanowi w Polce przedmiot regulacji prawa administracyjnego, w szczególności ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia oraz przepisów wykonawczych. Polskie regulacje w przeważającym stopniu implementują przepisy UE. Ponadto żywność jest regulowana aktami prawnymi UE bezpośrednio stosowanymi w Polsce. Materiały i wyroby przeznaczone do kontaktu z żywnością podlegają regulacji kumulatywnie przepisów polskich i UE. W związku z rozwojem nauki i nowymi badaniami przepisy te, w celu zwiększenia bezpieczeństwa zdrowia ludzi, ulegają częstym zmianom, zarówno na poziomie krajowym, jak i unijnym.
Prowadzenie zarówno zakładów wytwarzania żywności, jak i zakładów hurtowej i detalicznej sprzedaży żywności wymaga zatwierdzenia tych zakładów przez organy sanitarne. Zakłady wytwarzające produkty pochodzenia zwierzęcego i prowadzące obrót tymi produktami wymagają zatwierdzenia przez organy weterynaryjne w drodze decyzji administracyjnej.
Żywność wprowadzana na rynek musi spełniać określone wymagania dotyczące jakości, a także zastosowanego procesu wytwarzania, oznakowania, prezentacji i reklamy. Wprowadzanie konkretnych produktów żywnościowych nie wymaga uzyskania pozwolenia na dany produkt. Wyjątkiem są szczególne kategorie żywności, takie jak suplementy diety i środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego: ich wprowadzenie na rynek wymaga powiadomienia Głównego Inspektora Sanitarnego. Z kolei wprowadzenie do obrotu tzw. nowej żywności podlega przepisom właściwego rozporządzenia UE.
Wytwarzanie i sprzedaż żywności podlega nadzorowi administracyjnemu. Kontrolę jakości żywności, jej prezentacji i reklamy sprawują m.in. inspekcje: sanitarna, jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, handlowa i weterynaryjna. W wyniku kontroli inspekcje są władne wydawać zalecenia pokontrolne, jak również decyzje administracyjne mające na celu doprowadzenie działalności przedsiębiorcy do stanu zgodności z prawem. Decyzje mogą być zaskarżane w drodze odwołania do organu administracyjnego II stopnia. Ich dalsza kontrola może nastąpić w trybie sądowoadministracyjnym (skarga do wojewódzkiego sądu administracyjnego, skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego).