Etap wstępny transakcji
Podjąwszy decyzję o zawarciu określonej transakcji, jej strony często decydują się na podpisanie listu intencyjnego, który jest formą wyrażenia woli zawarcia w przyszłości umowy. Umowa zostaje zawarta dopiero po przeprowadzeniu negocjacji.
List intencyjny (letter of intent, letter of understanding, protocol, heads of agreement, memorandum of understanding) nie jest zdefiniowany w polskim porządku prawnym, jest natomiast szeroko stosowany w obecnej praktyce rynkowej.
Dokument taki strony podpisują, dążąc do ustalenia reguł postępowania, terminów oraz celów, które chciałyby osiągnąć, warunków prowadzenia negocjacji zmierzających do podpisania umowy definitywnej oraz ewentualnie innych umów z nią powiązanych. List intencyjny często zawiera postanowienia odnoszące się do przeprowadzenia badania przedmiotu transakcji przed zawarciem umowy ostatecznej obejmującego analizy prawne, podatkowe i finansowe, jak również postanowienia na okoliczność zerwania negocjacji. Może również regulować kwestie zachowania przez strony poufności. Kwestie poufności mogą być też uregulowane odrębnie w umowie o zachowaniu poufności (non-disclosure agreement).
List intencyjny powinien wyraźnie stanowić, że jego postanowienia nie rodzą jeszcze żadnych zobowiązań stron do zawarcia negocjowanej umowy (mogą jednak zawierać inne zobowiązania, na przykład zobowiązanie do zachowania poufności lub do wyłączności negocjacji), a ostateczne zawarcie umowy pomiędzy stronami jest uzależnione od osiągnięcia porozumienia co do wszystkich istotnych aspektów transakcji. Wiążącym elementem listu intencyjnego mogą także być postanowienia dotyczące wyboru prawa, miejsca i sposobu rozstrzygania sporów oraz rozstrzygającej wersji językowej dokumentu. Skutkiem podpisania listu w takiej postaci jest co najwyżej odpowiedzialność z tytułu tzw. winy w kontraktowaniu (culpa in contrahendo), ograniczona do tzw. ujemnego interesu umownego strony.
Zazwyczaj również na etapie wstępnym strony decydują, czy istnieje konieczność zawarcia umowy ramowej. W transakcjach o skomplikowanej strukturze umowa ramowa określa i organizuje czynności, które zgodnie z zamiarem stron lub wymogami prawa muszą być dokonane w danej transakcji (umowa ramowa stanowi wówczas tzw. „mapę drogową” transakcji).