nowe technologie | Co do zasady

Czy obowiązujące w Polsce przepisy z zakresu rynków kapitałowych, które regulują pozyskiwanie środków pieniężnych od szerszego grona potencjalnych inwestorów, mogą wpływać na formalno-prawny charakter projektów crowdfundingu na rynku polskim?

Prowadząc platformę crowdfundingową, należy wziąć pod uwagę bardzo wiele przepisów, w tym dotyczących usług świadczonych drogą elektroniczną, usług płatniczych, przeciwdziałania praniu pieniędzy, pośrednictwa w obrocie instrumentami finansowymi, a także regulacje Prawa dewizowego i Prawa bankowego.

Do osób wspierających projekty crowdfundingowe znajdują zastosowanie przepisy ustawy o ochronie praw konsumentów m.in. w zakresie, w jakim reguluje ona umowy zawierane na odległość.

Na projektodawcy w projekcie crowdfundingowym ciążą obowiązki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, prawem konsumenckim, a także obowiązki o charakterze cywilnoprawnym.

Z finansowaniem społecznościowym wiążą się zarówno ryzyka systemowe, jak i ryzyka dotyczące użytkowników platform crowdfundingowych.

Crowdfunding jest innowacyjnym zjawiskiem gospodarczym, któremu nie towarzyszy obecnie kompleksowa regulacja prawna. W sferze cywilnoprawnej podmioty uczestniczące w crowdfundingu (projektodawcy, platformy oraz wspierający) korzystają zatem ze swobody umów (art. 353(1) k.c.).

Crowdfunding jest relatywnie nowym zjawiskiem, a już wykształciło się kilka jego odmian. Z poszczególnymi rodzajami crowdfundingu wiążą się różne implikacje prawne i podatkowe.

„Klincz w Internecie – ile wolności, ile kontroli?” – pod tym hasłem 2 października w ramach EFNI przedstawiciele cyberkorporacji, instytucji europejskich, mediów i trzeciego sektora będą rozmawiać o korzyściach i zagrożeniach płynących z Internetu. Organizatorem debaty jest kancelaria Wardyński i Wspólnicy.

Czy kradzież bitcoinów to przestępstwo w rozumieniu polskiego prawa karnego? I czy osoby prowadzące ataki hakerskie na systemy informatyczne służące do „przechowywania” bitcoinów i obsługi transakcji popełniają przestępstwo hackingu z art. 267 § 1 k.k.?

Przepisy dotyczące przeciwdziałania praniu pieniędzy nie odnoszą się wyłącznie do tradycyjnie rozumianych pieniędzy. Oznacza to konieczność identyfikacji klientów dokonujących transakcji z wykorzystaniem wirtualnych walut, konieczność rejestracji transakcji podejrzanych oraz, w określonych sytuacjach, blokowanie transakcji.

Podejmującym próbę ustalenia natury prawnej wirtualnych walut, wyłączono raczej możliwość zakwalifikowania waluty wirtualnej do kategorii instrumentów finansowych w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (UOIF).

Aby ustalić, czy regulacje dotyczące usług płatniczych (zawarte przede wszystkim w ustawie o usługach płatniczych) będą miały zastosowanie do obrotu wirtualnymi walutami, w pierwszym rzędzie należy rozstrzygnąć, czy używane w tej ustawie o pojęcie „środków pieniężnych” odnosi się również do wirtualnych walut.