Zmiany w przepisach dotyczących znaków towarowych od 16 marca 2019 r.
16 marca 2019 r. weszła w życie nowelizacja ustawy Prawo własności przemysłowej. Jest ona rezultatem implementacji do polskiego porządku prawnego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2436 z 16 grudnia 2015 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych. Nowelizacja, choć nie jest rewolucyjna, z pewnością będzie miała doniosłe znaczenie praktyczne.
Wprowadzone zmiany mają na celu przede wszystkim zapewnienie większej spójności systemu unijnych i systemów krajowych znaków towarowych. Najważniejsze zmiany obejmują m.in.:
- zmianę definicji znaku towarowego przez usunięcie wymogu graficznej przedstawialności znaku,
- zmianę katalogu oznaczeń, na które nie udziela się ochrony, czyli modyfikację tzw. bezwzględnych przeszkód rejestracji znaku towarowego, w szczególności:
- nowelizacja otwiera możliwość rejestrowania znaków towarowych zawierających elementy o charakterze religijnym, patriotycznym czy kulturowym; zakaz rejestracji dotyczy obecnie jedynie elementów o wysokiej wartości symbolicznej w przypadkach, gdy używanie takiego znaku towarowego mogłoby obrażać uczucia religijne, patriotyczne lub tradycję narodową,
- nowelizacja wskazuje, że obecnie przy rejestracji badany będzie nie tylko kształt oznaczenia, jak dotychczas, ale również inne jego właściwości, aby sprawdzić, na ile wynikają one z charakteru samego towaru, są niezbędne do uzyskania efektu technicznego lub znacznie zwiększają wartość towaru,
- rozszerzenie katalogu tzw. względnych przeszkód rejestracji znaku towarowego, przez dodanie nowej względnej przeszkody polegającej na tym, że osoba uprawniona do wykonania praw wynikających z ochrony oznaczenia geograficznego lub nazwy pochodzenia może zakazać używania późniejszego znaku towarowego,
- zmiany dotyczące wspólnych znaków towarowych,
- zastąpienie nazwy „wspólny znak towarowy gwarancyjny” nazwą „znak gwarancyjny”,
- ułatwienia dotyczące przedłużania praw ochronnych na znak towarowy; dotychczas przedłużenie prawa wymagało złożenia pisemnego wniosku i wydania decyzji; obecnie dla przedłużenia prawa ochronnego na znak towarowy wystarczające będzie wniesienie opłaty za kolejny okres ochrony,
- obowiązki informacyjne dla Urzędu względem uprawnionych z praw wyłącznych o zbliżającym się terminie uiszczenia opłaty za kolejny okres ochrony,
- doprecyzowanie przepisów w przypadku rejestracji znaku przez agenta lub przedstawiciela uprawnionego ze znaku działających bez zgody uprawnionego,
- modyfikację przepisów dotyczących postępowania o unieważnienie (dodatkowe obowiązki, którym będzie musiał sprostać wnoszący o unieważnienie znaku towarowego),
- rezygnację z ograniczeń przenoszenia prawa ochronnego w stosunku do niektórych towarów i rezygnację z istniejących dotychczas ograniczeń związanych z przeniesieniem prawa ochronnego w części,
- zwiększenie uprawnień licencjobiorcy, w szczególności w zakresie dochodzenia przez niego roszczeń z tytułu naruszenia prawa ochronnego na znak towarowy,
- rozszerzenie kręgu podmiotów odpowiedzialnych za naruszenie praw ze znaku towarowego przez objęcie odpowiedzialnością pośredników, z usług których korzysta osoba trzecia przy naruszeniu prawa ochronnego na znak towarowy,
- dodatkowe roszczenia uprawnionego z prawa ochronnego na znak towarowy w razie naruszenia jego praw, w tym:
- prawo zakazywania czynności przygotowawczych związanych z użyciem m.in. opakowań, etykiet, metek, elementów produktu, jego zabezpieczeń lub innych środków,
- uprawnienia w przypadku umieszczania (reprodukcji) zarejestrowanych znaków towarowych w słownikach, encyklopediach lub innych podobnych zbiorach informacji,
- uprawnienie do uniemożliwienia tranzytu towarów opatrzonych podrobionym znakiem towarowym.
Z treścią nowelizacji z 20 lutego 2019 r. można zapoznać się tutaj.
W dzisiejszym wydaniu omawiamy jedynie wybrane zagadnienia i zmiany. Zapraszamy do lektury.
Anna Pompe, adwokat, praktyka własności intelektualnej kancelarii Wardyński i Wspólnicy
