sport | Co do zasady

Przez kraj przetacza się fala oburzenia wywołanego rzekomymi obietnicami złożonymi przez premiera piłkarzom reprezentacji Polski. Według doniesień medialnych szef rządu miał obiecać reprezentantom kilkadziesiąt milionów złotych premii za awans do fazy pucharowej Mundialu. Rzecznik rządu dementuje, choć z dość niejasnym komentarzem. W jego wersji miała paść jedynie ogólna obietnica przekazania w razie awansu środków „na szkolenie dzieci i młodzieży”. Ale w takim razie trudno zrozumieć, dlaczego taka zapowiedź miałaby padać w rozmowie z piłkarzami – i tylko na wypadek awansu. Dofinansowanie szkolenia przyszłych pokoleń wydaje się przecież nawet bardziej uzasadnione w razie porażki. Niezależnie od tego warto zastanowić się, dlaczego doniesienia o rzekomej obietnicy złożonej piłkarzom budzą tak ostry (i słuszny) sprzeciw społeczny.

Kluby wycofują się z rozgrywek organizowanych przez rosyjskie ligi. Zagraniczni zawodnicy zrywają kontrakty z rosyjskimi klubami. To nie tylko protest przeciwko wojnie, ale też racjonalna decyzja w obliczu unijnych sankcji – głównie tych opisywanych jako „zamrożenie majątków”. A możliwe, że prawdziwe wstrząsy dopiero przed nami.

Jedną z podstawowych zasad Karty Olimpijskiej, która jest swoistą konstytucją dla całego świata sportu, jest zasada neutralności sportu i organizacji sportowych. Zgodnie z nią świat sportu nie może podlegać wpływom politycznym, religijnym ani żadnym innym zewnętrznym oddziaływaniom. Zasada ta została poddana nie lada próbie w związku z reakcją świata sportowego na rosyjską inwazję na Ukrainę.

Cała Polska żyje dramatem pływaków i pływaczek, których marzenia o starcie w Igrzyskach Olimpijskich w Tokio legły w gruzach tuż przed otwarciem imprezy. Wszyscy widzieliśmy łzy jednej z zawodniczek, która po powrocie do Polski, na lotnisku nie była w stanie powstrzymać emocji.

W niedzielę 18 kwietnia cały piłkarski świat zelektryzowała wiadomość, że wielkie kluby z Anglii, Hiszpanii i Włoch finalizują budowę „Superligi”. Te ekskluzywne rozgrywki mają być niezależne od UEFA (Union of European Football Associations) i stanowić konkurencję dla organizowanej przez nią Ligi Mistrzów (Champions League).

E-sport zyskuje na popularności, czego efektem jest zarówno wzrost liczby graczy, organizowanych rozgrywek i widzów, jak i wzrost przychodów z e-sportu. Podlegają one opodatkowaniu, jednak nie zawsze jest jasne, według jakich zasad.

Przed świętami o sporcie, a raczej o jego braku. W piątek 10 kwietnia o godz. 11:00 zapraszamy na kolejne webinarium poświęcone COVID-19. Do udziału zapraszamy w szczególności zawodowych sportowców.

Czy konieczność zabiegania o pomoc państwa w związku z pandemią Covid-19 skłoni związki sportowe do wdrożenia zasad good governance?

Czy odwołanie rozgrywek z powodu pandemii to „ważny powód” wypowiedzenia umowy z zawodnikiem bez odszkodowania?

FIFPro i FIFA uruchomiły fundusz gwarancyjny zabezpieczający wypłatę wynagrodzeń zawodnikom, którzy nie są w stanie wyegzekwować od klubów należnych im świadczeń. Takie rozwiązania przydałyby się też w innych dyscyplinach. Coraz głośniej bowiem się mówi o potrzebie wsparcia zawodowych sportowców w relacjach z klubami i federacjami sportowymi.

Jednym z terminów odmienianych ostatnio przez wszystkie przypadki przez prawników i ekonomistów w Europie i na świecie jest „uberyzacja pracy”. Termin ten określa zjawisko, z którym mamy do czynienia w nowoczesnej gospodarce, a które polega na tym, że przedstawiciele różnych zawodów, zamiast świadczyć pracę na rzecz pracodawców, świadczą ją w formie usług na rzecz klientów w ramach samodzielnie prowadzonej działalności gospodarczej za pośrednictwem różnego rodzaju platform internetowych. Termin wziął oczywiście swoją nazwę od znanej wszystkim aplikacji przewozowej. Podobne platformy działają jednak także w innych branżach i sektorach.

Skala i popularność e-sportu rośnie. Jakie wyzwania prawne to niesie i dla kogo?