nowe technologie | Co do zasady

Branża gamedev nie zna granic i często pozyskuje pracowników na całym świecie. Barierą w korzystaniu z zasobów globalnego rynku pracy są jednak przepisy prawa pracy i przepisy imigracyjne, zwłaszcza gdy studio gamedev myśli o zatrudnianiu w Polsce obywateli państw spoza UE, EOG lub Szwajcarii. Naprzeciw trudnościom związanym z zatrudnieniem cudzoziemców wychodzą jednak nowe, niestandardowe formy pracy. Warto rozważyć ich stosowanie np. wobec programistów, grafików, dźwiękowców, scenarzystów czy testerów gier.

W ostatnich latach branża game-dev rośnie niezwykle dynamicznie. Upowszechnianie się smartfonów, nowe modele biznesowe i platformy dystrybucyjne sprawiły, że rynek gier wideo wystrzelił, stając się jedną z kluczowych gałęzi przemysłu kreatywnego. Jego rozwój pobudza wyobraźnię i apetyty nie tylko wydawców i producentów gier wideo, ale także największych graczy m.in. z sektora IT czy filmowego, którzy coraz chętniej orientują się na rynek gier. Rynek ten staje się także obiecującym obszarem dla inwestorów, w szczególności azjatyckich. Rozwoju branży nie zahamowała nawet pandemia COVID-19. Przeciwnie, branża gier doskonale wykorzystała ten czas, umacniając pozycję i notując kolejne wzrosty.

Scenarzyści gier wideo często osadzają fabułę gry w czasach współczesnych lub historycznych. Pojawia się wówczas potrzeba odwzorowania w grze znajomych elementów rzeczywistości. Częścią tej rzeczywistości są przedmioty takie jak samochody, ubrania, biżuteria, broń, produkty spożywcze, elektronika. Czy można je pokazać w grze, czy trzeba pytać kogoś o zgodę?

Tym razem zajmiemy się rozwiązaniami z pierwszej linii frontu. Chodzi o urządzenia do zdalnej diagnostyki, które mogą zwiększyć skuteczność wykrywania koronawirusa, a także odciążyć służbę zdrowia w innych obszarach. Rozwiązania te mogą również stać się swoistym poligonem doświadczalnym w zakresie podejścia regulacyjnego do nadzorowania algorytmów.

14 listopada 2018 r. Parlament Europejski przyjął nowelizację dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych („dyrektywa AUM”). Jedną z głównych zmian jest wprowadzenie definicji usługi platformy udostępniania wideo. Kto może zostać uznany za dostawcę takiej platformy i z czym się to wiąże?

Walka z koronawirusem dynamicznie wchodzi w kolejną fazę. Po pierwszym szoku zaczynamy uświadamiać sobie, że czynnikiem decydującym o tempie powrotu do nieco normalniejszego życia może okazać się technologia. Nie chodzi przy tym wyłącznie o biotechnologię. Równie istotne mogą okazać się rozwiązania zapewniające względną kontrolę nad wirusem do czasu wprowadzenia na rynek skutecznych szczepionek.

Zaprojektowanie działań marketingowych w organizacji tak, aby były one zgodne z przepisami, w tym z regulacjami z zakresu ochrony danych osobowych, może być problematyczne. Sytuacja staje się jeszcze bardziej skomplikowana, jeżeli działania marketingowe na rzecz kilku podmiotów z grupy spółek wykonuje jedna spółka, zobowiązana do tego na podstawie nieformalnych ustaleń wewnętrznych (często bez zawierania jakichkolwiek umów).

Pliki cookies i technologie podobne do cookies są powszechnie wykorzystywanymi narzędziami marketingowymi, pozwalającymi zoptymalizować zarządzanie kampaniami marketingowymi i skuteczniej docierać do klientów. Nic więc dziwnego, że trudno jest znaleźć stronę internetową, na której nie wyskakuje okienko informujące o wykorzystywaniu przez tę stronę plików cookies, o czym można przeczytać więcej w polityce prywatności i polityce cookies. Co ciekawe, treść tych komunikatów w znakomitej większości jest sprzeczna z obowiązującymi regulacjami z zakresu ochrony danych osobowych, prawa telekomunikacyjnego oraz świadczenia usług drogą elektroniczną.

Interesujące orzeczenie zapadło we Włoszech na tle sprawy dotyczącej naruszenia przez Facebooka zbiorowych interesów konsumentów i ochrony danych. Wynika z niego, że wbrew zdaniu samego serwisu i powszechnej opinii Facebook nie jest darmowy.

Czy spółka musi mieć swoją stronę? Czy musi ją sama prowadzić? Jakie dane powinna tam zamieszczać? Uwagi praktyczne na gruncie nowelizacji Kodeksu spółek handlowych.

Pranie pieniędzy oraz finansowanie terroryzmu stało się w ostatnich latach źródłem istotnych ryzyk w działalności przedsiębiorców. Z jednej strony są oni narażeni na to, że świadczone przez nich usługi będą wykorzystywane do prania pieniędzy, z drugiej strony są coraz częściej adresatem rygorystycznych przepisów AML, których nieprzestrzeganie może wiązać się dla nich z dotkliwymi sankcjami.

Stowarzyszenie Twoja Sprawa przedstawiło 16 grudnia 2019 r. projekt ustawy o ochronie małoletnich przed treściami pornograficznymi. Otrzymał on oficjalne poparcie Rady ds. Rodziny, która zarekomendowała Prezesowi Rady Ministrów przyjęcie propozycji do dalszych prac legislacyjnych. Minister rodziny, pracy i polityki społecznej zapowiedziała, że prace legislacyjne nad projektem powinny zakończyć się w pierwszej połowie 2020 r. Konieczność ograniczania małoletnim dostępu do pornografii jest oczywista, jednak projekt wzbudził duże kontrowersje – głównie ze względu na zaproponowany mechanizm weryfikacji wieku, który może stanowić potencjalne zagrożenie dla prywatności internautów. Proponowane przepisy zakładają również nałożenie dodatkowych obowiązków na przedsiębiorców telekomunikacyjnych, podmioty świadczące usługi drogą elektroniczną czy dostawców usług płatniczych.