Marzena Białasik-Kendzior | Co do zasady

Nieuczciwe działanie polegające na wykorzystaniu oznaczenia, do którego prawo przysługuje osobie trzeciej, do rejestracji nazwy domeny internetowej może zostać uznane za działanie w złej wierze.

Nawet „silny” znak towarowy nie gwarantuje uprawnionemu ochrony we wszystkich okolicznościach.

Renomowany znak towarowy nie ma definicji legalnej ani w prawie unijnym, ani w polskim. Jednak pojęcie to funkcjonuje w obrocie prawnym, a powoływanie się na renomę znaku może być ważnym argumentem w sporze sądowym.

Urzędy patentowe krajów UE oraz OHIM w ramach programu harmonizacji swoich praktyk dotyczących znaków towarowych wydały wspólny komunikat, w którym wymienione zostały sposoby wdrożenia wyroku TSUE przez urzędy poszczególnych krajów UE.

Wzór przemysłowy, który obejmuje ochroną wygląd zewnętrzny produktów, może być tożsamy ze znakiem towarowym, oznaczającym pochodzenie produktów. Możliwy jest zatem konflikt prawa z rejestracji wzoru przemysłowego z prawem do znaku towarowego.

Jeżeli przedsiębiorca zagraniczny jest zainteresowany ochroną znaku towarowego w Polsce, może ubiegać się o jego rejestrację tylko we własnym imieniu. Polski oddział przedsiębiorstwa zagranicznego nie uzyska prawa ochronnego na znak towarowy.

Tak orzekł sąd amerykański 5 września 2012 roku w sprawie z powództwa znanego projektanta butów Christiana Louboutina przeciwko domowi mody Yves Saint Laurent.

Prawo znaków towarowych dopuszcza istnienie podobieństwa między towarami a usługami, mimo że towary mają charakter materialny, a usługi – niematerialny.

Naczelny Sąd Administracyjny dopuścił możliwość wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie wygaśnięcia prawa ochronnego na znak towarowy w stanie karencji z powodu nieużywania.

Urząd Patentowy, w związku ze zmianą orzecznictwa, nie zarejestruje już identycznego lub podobnego znaku towarowego, nawet w tej samej grupie kapitałowej i za zgodą uprawnionego do wcześniejszego znaku towarowego.