Sandra Derdoń | Co do zasady

Zgodnie z obowiązującymi przepisami po dokonaniu połączenia rozliczenie strat podatkowych spółki przejmowanej nie jest możliwe. Możliwe jest za to rozliczenie strat podatkowych spółki przejmującej, choć nie jest to regułą. Ustalając, czy spółka przejmująca ma prawo rozliczyć swoje straty podatkowe, należy ocenić, czy przedmiot faktycznie prowadzonej przez nią podstawowej działalności gospodarczej po przejęciu jest w całości albo w części inny niż przed przejęciem. Co w zasadzie kryje się pod pojęciem „przedmiotu faktycznie prowadzonej przez podatnika podstawowej działalności”? Kiedy należy uznać, że przedmiot działalności zmienił się „w części”?

Nowy reżim ma sprzyjać lokalizacji spółek holdingowych w Polsce i stworzyć konkurencyjne otoczenie podatkowe zachęcające polskich przedsiębiorców do powrotu z jurysdykcji zagranicznych. Takie założenia wybrzmiewają z uzasadnienia do projektu ustawy, która ma wprowadzić „Polski Ład”. Czy proponowane przepisy odzwierciedlają te idee? Czy nowy reżim będzie atrakcyjny dla jakiejkolwiek grupy podatników?

Zgodnie z procedowanymi obecnie rozporządzeniami już od 1 stycznia 2021 r. mają zostać wprowadzone istotne zmiany w zakresie właściwości urzędów skarbowych. Największych podatników obsłuży Pierwszy Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie, który stanie się tzw. „superurzędem”. Wyspecjalizowane urzędy skarbowe skoncentrują się na dużych podmiotach gospodarczych, natomiast drobne podmioty z udziałem kapitału zagranicznego przejdą do pozostałych jednostek. Czy planowane zmiany będą korzystne dla podatników?

Mimo trudnej sytuacji ustawodawca nie zapomina o corocznych nowelizacjach ustaw podatkowych. Zgodnie z uchwalonymi niedawno przepisami fiskus będzie chciał dowiedzieć się więcej o podatnikach, nakładając na nich obowiązek przygotowania i przedstawienia strategii podatkowej. Co więcej, podatnicy zostaną zobowiązani do ich upubliczniania. Czy to krok w stronę transparentności największych polskich przedsiębiorstw, czy jednak nowa zbędna formalność?

Premier Mateusz Morawiecki zapowiedział wprowadzenie w Polsce tzw. estońskiego CIT i przedstawił jego główne założenia. Reforma miałaby wejść w życie już od nowego roku. Jakie korzyści dla podatników niesie ta zmiana? Czy tzw. estoński CIT, który miałby być wprowadzony do polskich przepisów podatkowych, jest rzeczywiście podobny do oryginalnych rozwiązań stosowanych w Estonii?

Jednym z następstw pandemii i wywołanego nią kryzysu gospodarczego może być konieczność zaniechania niektórych inwestycji prowadzonych przez podatników. Czy przepisy podatkowe pozwalają rozliczyć poniesione na nie nakłady na gruncie ustawy o CIT? Czy podatnik będzie musiał dokonać korekty VAT naliczonego związanego z wydatkami poniesionymi w toku prac nad inwestycją?

28 kwietnia 2020 r. wpłynął do Sejmu rządowy projekt ustawy obejmujący tzw. „Tarczę antykryzysową 3.0”. Wśród szeregu zaproponowanych zmian znalazł się przepis nowelizujący ustawę o kinematografii i wprowadzający obowiązek dokonywania kwartalnych wpłat na rzecz Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej przez podmioty dostarczające audiowizualne usługi medialne na żądanie, w wysokości 1,5% przychodu uzyskanego z tytułu opłat za udostępniane treści lub z tytułu emisji przekazów handlowych – w zależności od tego, który z tych przychodów jest wyższy w danym okresie rozliczeniowym. Obowiązek uiszczania nowych „opłat” miałby wejść w życie z dniem 1 lipca 2020 r.

Z dniem 1 września 2019 r. wprowadzony zostanie nowy wykaz podatników VAT, tzw. „biała lista VAT”. Funkcjonujące dotychczas rejestry zostaną tym samym połączone w jedną, rozszerzoną o nowe dane, bazę podatników VAT. Jednym z najważniejszych elementów białej listy VAT będzie rachunek bankowy podatnika. Wykonanie płatności za towar lub usługę na rachunek podatnika inny, niż ten wskazany na białej liście może mieć daleko idące negatywne konsekwencje dla podmiotu dokonującego płatności – te zaczną obowiązywać od 1 stycznia 2020 roku.